((کافه کتاب)) های تهران تخلیه شدند!!!!
مهلت هفتاد و دو ساعته اداره اماکن پایتخت به ((کافه کتاب))دارها، عاقبت روز گذشته به پایان رسید و مسوولان این مراکز به ناچار نسبت به تخلیه محل فعالیت خود اقدام کردند!
خبر تعطیلی ((کافه کتاب))ها و کتابفروشی هایه معروف و خوشنامی نظیر نشر ثالث،شهر کتاب ونک، جاودان، کتاب روشن،.... شوک بزرگی بود که به اهل فرهنگ و هنر وارد شد و بی اختیار انسان را به یاد تفاوت-یاتضاد-وضع ما با آنها می اندازد که واقعا معلوم نیست در حوزه هایه فرهنگی چرا باید چنین باشد؟
اول؛ برقرای کافه کتاب در داخل کتابفروشی ها اکنون شاید بیش از یکی دو دهه است که در کشورهای اروپایی و آمریکایی مرسوم شده است. هدف هم روشن است:اهل کتاب و فرهنگ بتوانند ساعتی با فراغت و به دور از سر وصدا و ترافیک شهرها صرف خواندن و انتخاب و خرید کتاب کنند و احیانا با یکدیگر به تبادل نظر بپردازند.
دوم؛این رسم چه عیبی دارد که در اینجا باید با چنین جدیتی با آن مخالفت شود؟((جدیتی))تا به آن اندازه که فقط به تعطیل کردن کافه هایه کتاب نیز بسنده نشود،بلکه کل کتاب فروشی را لاک و مهر و تعطیل کنند!!
سوم؛همان طور که میدانید،مگر بسیارس از مراکز دیگر-باشگاه های ورزشی و زیبایی اندام،حمام های سونا و....-کافی شاپ ندارند؟چطور است که فقط برای کتابفروشی ها جرم است؟ آیا مسوولان امر فکر نمیکنند که چنین رفتاری چه تبعاتی خواهد داشت و احیانا به چه سوءتعبیرهای نا مطلوبی دامن خواهد زد؟
چهارم؛جالب نظر آن است که مجمع صنفی رسمی مملکت،یعنی اتحادیه ناشران و کتابفروشان، با برقراری کافه هایه کتاب موافق است و چندی است که جریان قانونی کردن آن را دارد در مجامع مربوط پیگیری میکند.
پنجم؛به فرض اینکه موفق شدید و فرهنگ را مغلوب کردید،فاتح سر بلند ماجرا چه کسی خواهد بود؟ آیا جز این است که گناه ماجرا نهایتا به حساب وزارت ارشاد،نیروی انتظامی،اداره اماکن و از همه بالاتر، دولت جمهوری اسلامی ایران نوشته خواهد شد؟ چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی؟! به راستی که انسان گیج میشود و نمیداند چه بگوید!
